Imbir jest wysoko ceniony zarówno w kuchni ze względu na swój szczególny aromat i smak, skłonny do pikantności, jak i do przygotowywania herbat ziołowych, kompresów i mieszanek, aby wykorzystać jego liczne dobroczynne właściwości, takie jak wspomaganie trawienia lub łagodzenie kaszlu. Imbir
można stosować świeży lub sproszkowany, a wielu uważa, że jako orientalna przyprawa jest trudny lub wręcz niemożliwy do uprawy w pomieszczeniach: w rzeczywistości imbir, poza kilkoma małymi sztuczkami, nie wymaga żadnej specjalnej pielęgnacji i można go uprawiać w doniczkach bez niebezpieczeństwa.
Siew
Najlepszy czas na sadzenie korzenia imbiru przypada na okres między końcem zimy a początkiem lata. Należy wykorzystać kłącze (korzeń), które ma najlepiej kilka pędów. Dobrze jest kupić je w sklepach specjalizujących się w produktach ekologicznych, a nie korzystać z tego z supermarketu, który może być potraktowany substancjami opóźniającymi kiełkowanie.
Korzenie potrzebują przestrzeni, aby się rozwinąć, dlatego zaleca się użycie dość dużej i głębokiej doniczki, wypełnionej dobrze odwodnioną, gliniasto-piaszczystą glebą i kompostem, ponieważ jest to roślina potrzebująca dużo pokarmu.
Jeśli kłącze ma kilka pędów, można je też pociąć na kilka części (każda z co najmniej dwoma pędami), tak aby z jednego korzenia uzyskać więcej roślin; w doniczce o średnicy 35 cm zmieszczą się nawet trzy rośliny.
Wzrost
Kłącze należy zakopać kilka centymetrów pod powierzchnią gleby, pędami do góry, i regularnie podlewać, co najmniej raz dziennie, jednak bez przelewania wody, aby nie dopuścić do zastojów. Doniczkę należy umieścić w słońcu, nawet jeśli roślina może wegetować także w zacienionych miejscach. Roślina lubiąca gorący klimat powinna mieć temperaturę nie niższą niż 15 stopni.
Kwitnienie
Zazwyczaj po 5-6 miesiącach roślina imbiru kwitnie (w kształcie żółtego lub czerwonego kolby), ale dobrze jest ściąć kwiaty, które kradną pokarm z kłącza. Kwiat jest bardzo piękny!
Przepis jest kontynuowany na następnej stronie
